Αυτό είμαι εγώ στην κρεβατοκάμαρά μου στο γυμνάσιο. Υποθέτω ότι είναι το 1990.
Είχα τη δική μου τηλεφωνική γραμμή, στην οποία πέρασα πολύ χρόνο. Βλέπετε το μηχάνημα απαντήσεων μου; Όλοι οι φίλοι μου είχαν μια γραμμή παιδιών στο σπίτι τους και έναν τηλεφωνητή. Κακομαθημένος!
Άλλα κομμάτια του Awesome σε αυτήν τη φωτογραφία:
Το διανομέα προσώπου/ιστού πορσελάνης στο κάτω ράφι. Το Kleenex βγήκε μέσα από το στόμα. Οι φίλοι μου το άρεσαν.
Κοιμήθηκα σε ένα futon. Είμαστε περίεργοι στην Καλιφόρνια. Τι μπορώ να πω?
Scrunchy στα μαλλιά μου. Πιθανότατα το έκανα με τον φίλο μου Marika στην αρχαία ραπτομηχανή της μαμάς της από το ύφασμα που αγοράσαμε στο Στρατό της Σωτηρίας. Αν υπήρχε τότε blogging, αυτή και εγώ θα είχαμε ένα φοβερό DIY.
Κασέτο ταινία στο πάτωμα. Πιθανώς ένα σπιτικό μίγμα.
Μου φαίνεται σαν να σπουδάζω για το SAT. Στο τηλέφωνο, Natch.
Πάλη παπούτσια από Asics. περίεργη τάση, ναι, αλλά τους κούνησα.
Η αφίσα στον τοίχο των τριών μικρών παιδιών, ένα αγόρι που φιλάει ένα κορίτσι σαν ένα ζηλιάρης κορίτσι. Ένα ωραίο δώρο από τον φίλο μου στο γυμνάσιο, που έγινε ειρωνικό όταν γύρισε 20 και με άφησε για ένα άλλο κορίτσι. Μισούσα την εικόνα μετά από αυτό. Προφανώς.
Αυτό που δεν μπορείτε να δείτε: μια λίστα με τα “ονόματα μωρών” στο δελτίο μου, διακηρύσσοντας όλα τα πρώτα και μεσαία ονόματα που θα έδινα στα μελλοντικά μου παιδιά. Η λίστα του καλύτερου φίλου μου ήταν και εκεί. Έχει τρία παιδιά και έχω δύο, και δεν νομίζω ότι χρησιμοποιήσαμε ένα μόνο από τα τότε αγαπημένα μας.
Σκέψεις; Σας λείπει ο μηχανισμός απαντήσεων σας; Χρησιμοποιήσατε τα ονόματα μωρών που ήρθατε στο γυμνάσιο;